قلعه يی عظيم
که طلسم دروازه اش
کلام کوچک دوستی است.
احمد شاملو
جهان پيرامون، همه، زشتی نيست. زيبا يی ها هم هستند. و چه زيبايی
يی فراتر از عشق انسان به انسان. فارغ از نژاد و دين و آيين و
مسلک و مرام.
فراخوانی که فارسی شده اش را می خوانيد، در دفاع از صلح جهانی،
در مقابله با جنگ طلبی و سياست های تجاوز گرانه در سراسر جهان
و به طور خاص در اروپا و به طور اخص در فرانسه يی که می کوشد تا
به لحاظ سياست جهانی در خط آمريکا قرار بگيرد، صادر شده است.
در ميان امضاء کنندگان اوليه ی اين فراخوان ـ که هر روز بر تعداد
امضاء کنندگانش اضافه می شود ـ نمايندگان طيف وسيعی از گرايش های
ضد جنگ موجود در فرانسه حضور دارند:
از پرآوازه ترين و پرطرفدارترين جريان تروتسکيست فرانسه (ليگ کمونيست
انقلابی، LCR) تا «سازمان وحدت يهودی فرانسه برای صلح» و تا «تجمع
مسلمانان فرانسه».
از جنبش «آمريکاييان ضد جنگ» تا جنبش «فرزندان جمهوری»، و «انستيتوی
اروپايی برای صلح».
از تجمع «همگرايی شهروندان»، تا مبارزان عليه ليبراليسم اقتصادی،
و آلترموندياليست هايی مثل حرکت بين المللی بسيار معروف ATTAC
که ده سال پيش به وسيله ی مدير لوموند ديپلماتيک: اينياسيو رامونه،
در فرانسه تشکيل شد، و پنجاه و پنج کشور جهان با مجموعه ی متنوعی
از تشکل ها و شخصيت های سياسی و سنديکايی و علمی و فرهنگی را در
بر می گيرد.
از «کارزار بين المللی حفاظت از مردم فلسطين» تا «زنان سياهپوش».
و «زنان سياهوش» را که می شناسيد؟:
جنبشی که هفت بانوی صلح طلب اسراييلی، در ژانويه ی ۱۹۸۸ در بيت
المقدس غربی، به عنوان اعتراض به اشغال سرزمين های اعراب، پايه
های آن را ريختند.
جنبشی که خود از جنبش های زنان ديگر در آن سوی جهان الهام گرفته
بود: زنان آفريقای جنوبی عصر آپارتايد؛ و مادران و مادربزرگان
ميدان «ماه مه» آرژانتين، که هر هفته برای دادخواهی فرزندان و
نوه های گمشده شان، گرد هم می آيند.
جنبش «زنان سياه پوش» اسراييل، با گردهمايی های ساکت در لباس سياه،
همراه با پلاکارد ها، و نشانه هايی به هيأت يک دست با اين شعار
هميشگی در سکوت که: «به اشغالگری پايان دهيد!»، اينک در سراسر
اسراييل، و در سراسر جهان، ريشه دوانيده است.
درست است:
هستند سلطه طلبانی که در آرزوی به آتش و خون کشيدن تمامی منطقه
ی ما لحظه يی آرام ندارند. و هستند چلبی ها و اياد علاوی های وطنی
يی که در خيانت آشکار و «مفتخرانه» به تمام مردم منطقه و نيرو
های مقاومت مردمی در سراسر خاورميانه، عملاً همانند بخشی از رقيبانِ
بر خلاف خود، سواره شان، هيچ فرصتی را به نفع جنگ طلبان آمريکا
و اسراييل، برای آتش بياری معرکه، و برای برهم زدن وضعيتِ به ناگزير
پيش آمده ی بعد از ماجرای گزارش معروف «اِن آی ئی»، از دست نداده
اند و نمی دهند؛ و در همين راستا از هيچ دنائت قابل تصور يا غير
قابل تصوری در حق ايرانيانی که به جز مخالفت با جنگ افروزی، و
به جز مخالفت با به حاشيه راندن جنبش های مردمی و تداوم جنايات
روزمرّه ی ملايان با دست بازتر، گناهی نداشته اند و ندارند، فروگذار
نکرده اند و نمی کنند.
امّا، اين، همه ی چشم انداز نيست:
آنسوتر ـ يا اينسو تر ـ از دنيای زشت و پلشت اينان و آنان، دنيايی
ديگر نيز هست. دنيايی زيبا و پاک، که ـ از جمله ـ بانيان اين فراخوان
نويد آن را می دهند.
محمد علی اصفهانی
۱۲ دی ۱۳۸۶
به مناقصه و مزايده گذاشتن ايده ی جنگ طلبی در آمريکا و اروپا،
و تصعيد حالت جنگی در خاورميانه، به ما اعلام خطر می کند.
ما به نتايج شوم در گيری فرانسه و اروپا در بحران خاورميانه آگاهيم.
ما از عواقب مرگبار سياست هايی که سمت و سوشان به سمت و سوی جنگ
است نگرانيم. همچنانکه از سلطه طلبی در سراسر جهان.
ما فراخواهان می دهيم:
به همه ی زنان و مردان. به همه ی انجمن ها. به همه ی جنبش ها.
به همه ی سازمان های سياسی و سنديکايی. به همه ی مجامع هنری. به
همه ی گروه ها. و به تک تک انسان ها.
فراخوان می دهيم که دست در دست يکديگر، بی لحظه يی درنگ و انتظار،
يک حرکت وسيع و فراگير مخالفت با جنگ و سياست های جنگی را بنا
کنيم.
در فرانسه و اروپا با منطق جنگ، مبارزه کنيم!
٭ مبارزه کنيم با هرشکل از درآميختن فرانسه به سياست جنگ و تجاوز.
با همخط شدن سياست فرانسه با سياست هژمونی طلبی آمريکا، و با سياست
کلنياليزم اسراييل.
٭ مبارزه کنيم عليه تهديد گسترش جنگ به ايران، به سوريه، به لبنان؛
و يا به هر نقطه ی ديگر جهان.
به خاطر يک صلح عادلانه در تمام منطقه [خاورميانه]. به خاطر پايان
دادن به اشغالگری در فلسطين؛ در عراق؛ و در افغانستان.
٭ مبارزه کنيم عليه هر گونه سياست هرج و مرج (۱) ، جنگ و کلنياليزم
در خاورميانه. عليه منطق «جنگ تمدن ها».
و به خاطر رعايت کامل و بدون تبعيض حقوق بين المللی.
ما همدل و همراه همه ی زنان و مردانی که برای عدالت، دموکراسی،
و حقوق انسان مبارزه می کنند هستيم. و اجازه نمی دهيم که از مبارزه
ی آنان دستاويزی ساخته شود برای توجيه سياست جنگ و تجاوز.
بمب ها، و چکمه های اشغالگران، خود، مانعی است بر سر راه
هرگونه تقويت حقوق توده ها در مسير مبارزه شان برای استقرار عدالت
و صلح.
بر پايه ی اين محور مشترک، ما همگان را دعوت می کنيم تا در اتحاد
با هم، اين حرکت را بنا نهيم و برپا سازيم.
اين حرکت، مايملک هيچکس نيست؛ و بايد به همه، از زن ومرد، اجازه
دهد که از آنِ خود بدانندش.
ما همه را به گرد همايی هشدار ملّی، در ۲۷ ژانويه ۲۰۰۸، به منظور
سازماندهی کارزار مبارزه با جنگ و سياست های جنگی فرا می خوانيم.
-------------------------------
٭ متن فرانسوی اين فراخوان را می
توانيد در منابع مختلفی بخوانيد؛ از جمله:
www.protection-palestine.org
۱ ـ درباره ی نقشی که نظريه پردازان
اصلی نئوکنسرواتور ها برای هرج و مرج قائلند:
مقاله ی تری ميسان به ترجمه ی همين قلم:
نئوکنسرواتور ها و سياست هرج و مرج سازنده:
http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar02/liban_voltaire.html