در باره ی اين صفحات

در پی حمله ی ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ به ساکنان کمپ ليبرتی، ضرورت خروج هرچه سريع تر نيرو های مجاهدين از عراق، و اسکان آن ها در کشور های مختلف غربی، بار ديگر ـ و اين بار بيش از هميشه ـ آشکار شد.

رهبری مجاهدين، تمام توان خود را به کار گرفته است تا از سويی مانع تحقق اين امر شود، و از سوی ديگر با ظاهر سازی های مبتذل و رنگ و رو رفته، در قبال چنين مانع شدنی که بی ترديد يک جنايت آشکار و مسلم در برابر دادگاه وجدان های بيدار مردم ايران و سراسر جهان است، و قابل تعقيب در دادگاه های بين المللی نيز هست، از خود سلب مسئوليت کند.

من در تمام سال های اخير، خيلی پيش از آن که حتی نخستين فاجعه از اين دست در پادگان اشرف رخ دهد، در مورد ضرورت خروج مجاهدين از عراق، و دلايل چنين ضرورتی، هشدار داده ام و گفته ام و نوشته ام.

اين صفحات، در ادامه ی همان هشدار ها و گفته ها و نوشته ها، در اين سايت گشوده شده اند، و سعی خواهد شد که در صورت ضرورت، روزآمد شوند.

محمد علی اصفهانی
۲۰ فروردين ۱۳۹۲

۴ ارديبهشت ۱۳۹۲

رهبر، در مقام بالاترين تصميم گيرنده، و فرمانده کل آرتش آزادیبخش، در گفتگوی البته يک طرفه ی هفت اسفند خود با ساکنان ليبرتی و اشرف، تحت نام «کارزار سرنگونی ـ شماره ی يک»، تکليف مجاهدين را با موضوع ماندن و نماندن در عراق روشن می سازد، و خط رسمی را ابلاغ می کند.
او خودش را با همه ی آن هايی که در عراق به گروگان گرفته شده اند جمع می زند و از «ما» سخن می گويد، و در جای امن و عيش و راحت خود، با آن ها در جای نا امن و پر رنج و شکنجش اشان احساس يگانگی می کند، که گفته اند: بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی.
و آنگاه که معلوم می شود که او و آن ها با يکديگر فرقی ندارند و يک جان هستند در سه هزار بدن، اظهار می دارد که فقط سه راه وجود دارد و لاغير:
بقيه ی مقاله >>>

فرهنگ رهبری مجاهدين، فرهنگ شهيد پروری است و اصالت شهادت. و آن را هم با تعبيری به غايت نادرست، و در همان خط ارتجاع متداول، از واقعه ی عاشورا ـ که آن واقعه، هيچ وجه تشابهی در عينيت خود با چنين فرهنگی ندارد ـ توجيه می کند.
ما تا کنون از فرهنگ شهيدپروری و اصالت شهادت چه سودی برده ايم؟
 کمی دور تر برويم و بسيج بچه ها و نوجوانان را به وسيله ی خمينی برای رفتن روی مين با کليد های بهشت آويخته بر گردن، و وصيتنامه های برايشان تهيه شده به ياد بياوريم و شعار نوشته بر سينه و پشتشان که:
به روی سينه و پشت بسيجی
نوشته يا شهادت يا زيارت
 
و يا:
شعار «هَل مِن ناصر ٍ حسينی
لبيک يا خمينی!

بقيه ی مقاله >>>